Eind 2022 werd ik gevraagd om een keer wat te dichten voor radio Veronica. Vanuit daar kwam alles in een stroomversnelling. Voor ik het wist was ik “live action poet” in de uitzending en schreef ik ter plekke teksten als reflectie op wat er gebeurde. Inmiddels voelt het inbellen bijna als thuiskomen. In de stilte van de nacht luisteren naar de radio om op het einde een nieuw werk voor te dragen.
