Daar ik niet op een neer reis. Daar ik geen studenten heb die op me wachten in een lokaal. Daar ik geen voorstellingen heb. Daar ik plots tijd had heb ik onderstaand gedicht geschreven.
DIT IS ECHT BELANGRIJK
“Dit is echt belangrijk”
Prijkt boven ieder zijn bericht
“Dit moet je echt lezen”
Of soms zelfs enkel: “Dit”
Daaronder volgt een wirwar
Van geselecteerde feiten
Een zeer persoonlijk beeld
Waarin ze een ander beeld verwijten
Dat dat juist schadelijk is
Of dat mensen het niet snappen
Want Rutte liegt ons voor
En dan wel tezamen klappen
Maar slaan we dan niet door?
Door in individualisme
‘Ik ga winkelen, ik ben vast toch al besmet’
Of: ‘Wat boeien mij die oudjes
Die hadden het bij een griep ook niet gered’
Begrijp me niet verkeerd
Grijp vooral naar middelen
Waar jij je graag mee weert
Maar verwar ze niet met feiten
Leg ze anderen niet op
Want in de brij aan informatie
Zie ik enkel nog een strop
Waarin men denkt te kunnen kiezen
Want je bepaalt je eigen lijn
Keihard bewezen feiten
Kunnen ineens een mening zijn
Als de één het ene zegt en de ander spreekt dat tegen
Dan is het vanzelfsprekend dat men de twee gaat wegen
En dan kiest voor wat het beste past binnen een eigen wereldbeeld
Dan blijft men niet op afstand
En raken we juist verdeeld
Dan is de klap aan een virus niet te wijten
Maar aan een tijdperk van alternatieve feiten